เป็นพฤติกรรมที่ผมอาจวิตกจริตคิดมากไปเอง แต่จากที่เฝ้าสังเกตพฤติกรรมนี้ ผมเชื่อว่า ถ้าพฤติกรรมนี้ไม่เกิดขึ้น หรือเกิดขึ้นบ้างแต่ไม่ถี่ อาจได้ลูกค้าเพิ่ม หรือ ได้ลูกค้าประจำ ซึ่งจะมีผลต่อรายรับของร้านที่มากขึ้นด้วยก็เป็นได้
พฤติกรรมพนักงานเสิร์ฟ หรือแม้แต่ตัวเจ้าของร้านเอง เอาแต่หันหลังก้มหน้าจดจ่อกับโทรศัพท์ไม่ดูลูกค้า ไม่เรียกเชิญชวนลูกค้า เป็นภาพที่ผมเริ่มเห็นถี่มากขึ้น โดยเฉพาะกับร้านขนาดเล็กเช่น ร้านก๋วยเตี๋ยว หรือฟู้ดทรัคที่จ้างพนักงานขายประจำร้าน อย่างเช่นเมื่อวันก่อนผมไปทานข้าวแกงกะหรี่ฟู้ดทรัคเจ้านึง พนักงาน 2 คน กว่าจะมารับเออเดอร์ต้องรอตอบไลน์ ตอบเฟซเสร็จก่อน รับออเดอร์แล้วกว่าจะเริ่มลงมือทำ ก็ต้องตอบไลน์ ตอบเฟซกันอีกรอบ ระหว่างที่ว่างจากการทำเมนูให้ลูกค้าทั้ง 2 ก็นั่งเล่นโทรศัพท์กันเพลินไม่สนใจคนเดินผ่านไปมา ซึ่งอาจเป็นลูกค้าได้หากมีการเชิญชวนแนะนำเมนู ไม่ใช่ผมคนเดียวที่เจอพฤติกรรมแบบนี้ ลูกค้ารายอื่นๆ ก็เช่นกัน กว่าจะมารับออเดอร์ กว่าจะทำ กว่าจะมาเสิร์ฟระหว่างทางนั้นต้องผ่านกิจกรรมทำกับโทรศัพท์ก่อน และผมมั่นใจว่าเขาไม่ได้คุยงานอยู่แน่ๆ เพราะอาการที่แสดงออกมันบ่งบอก
ลองคิดแบบคร่าวๆ ร่วมระยะเวลาในการเล่นโทรศัพท์ทั้งหมดกว่าที่ออเดอร์จะถูกเสิร์ฟถึงโต๊ะต่อคนประมาณ 2-3 นาที สำหรับการบริการลูกค้า 2-3 นาทีเป็นเวลาที่ไม่น้อยเลย
และหากคิดเล่นๆ ว่า ถ้าพนักงานเปลี่ยนพฤติกรรมเวลาว่างจากการทำออเดอร์แทนที่จะนั่งเล่นโทศัพท์ ออกมาเรียกลูกค้า เชิญชวน ก็มีโอกาสได้ลูกค้าเพิ่ม ยอดขายเพิ่มเช่นกัน หรือทักทายลูกค้าที่นั่งกิน ถามไถ่รสชาติ ความต้องการอื่นๆ เพิ่มเติม ตีสนิทสร้างมิตรภาพ ก็อาจได้ลูกค้าประจำเพิ่มขึ้น แต่อย่างว่าละครับ กรณีนี้อาจเป็นลูกจ้างที่ไม่ได้มีความรู้สึกเดือดร้อนกับยอดลูกค้าสักเท่าไหร่ แต่หากเป็นเจ้าของร้านเองที่มีพฤติกรรมเอาแต่ก้มหน้าหันหลังให้ลูกค้า ปล่อยโอกาสว่าที่ลูกค้าเดินผ่านไปมา หรือไม่สนใจลูกค้าที่นั่งทานกันอยู่เลย ก็เป็นสิ่งที่น่ากังวลว่าจะเกิดอะไรขึ้นตามมาใน 3-4 เดือนจากนั้น
เดี๋ยวนี้มันเป็นยุคโซเชียล การบังคับไม่ให้เล่นเฟซเล่นไลน์อาจจะกระทบจิตใจกัน แต่การเล่นที่เกินขอบเขตจนละเลยหน้าที่การบริการ หน้าที่การขาย ก็เป็นเรื่องเล็กๆ ที่สุ่มเสี่ยงต่อกิจการร้านของเราได้ครับ
